Badplaats Noordwijk, 150 Jaar Jong, Vrouwtje Bestebroertje

Badplaats Noordwijk , 150 jaar Jong....dat wil uw blogger niet beweren vandaag. Beetje beurs vandaag. Beetje blauw na dat heerlijke uitstapje van gisteren. Partijtje met in rechte lijnen over en groot  -ouders en dito tantes en omes en  voorts zonen en dochters in allerlei graden en nichten en neven. Aan de hoge tafel de bejaarde afdeling. En waarover gaat het: "Wat zegt de dokter? " Ziekte aan de blaas en het urinekanaal, in het loungegedeelte rept de jeugd over andere zaken......projectie van een advertentiebladzijde uit 1923.......Niets nieuws dus onder de zon.
Maar hoe komt uw blogger nu vandaag uit de dip vandaan? Mijn persoonlijke beste medicijn is schoenen kopen. Heel vroeger werd dan de tram naar Leiden genomen en tijdens een bezoek aan V&D, in de verdiepte parterre (zeg maar gewoon kelder) een paar van die zachtst Spaans lederen schoenen een  aangeschaft. Maar u weet hoe het met V&D is afgelopen. Uitgekleed tot op het bot......dan maar terug naar de jongste jeugd. Schoenen kopen met moeder. Goeie schoenen.....dat kind loopt niet goed. Dan extra stevige schoenen aangeschaft. Of het aan mijn voeten lag of was het mijn geen zin in lopen? Mij ontbreekt een hardloop of marathon-gèn. Als ik al mijn voort-trailende en trainende nichten en neven volg op hun tochten naar de erepodia ben ik toch zó blij dat dat gèn mij ontbreekt.

De weduwe Bestebroer had in het jaar 1923 haar man verloren na een huwelijk dat slechts tien jaren mocht duren.

Zij moest, neem je aan,  in haar onderhoud voorzien door de zaak van haar man voort te zetten, de handel in petroleum en schoenen. Voor petroleum kwamen er in die jaren nog heel wat leveranciers bij de afnemers aan de bel. Kuit, Bierman, Haak zijn wat namen die in het geheugen schieten. Tot ver in de jaren zeventig van die vorige eeuw stond er in een hoekje van het aanrecht wel een 'eenpits petrolie'  stelletje te smeulen. Al was het maar met een keteltje koffiewater op voor te verwarmen.
De Noordwijkse schoenenleveranciers konden ook op mijn klandizie rekenen: van den Berg in de Sint Jeroensweg, Krol op het Lindenplein, Verkade in de Kerkstraat om er maar een paar te noemen. Maar goed terug naar vrouwtje  de Bestebroer op naar de Voorstraat. Schoenen met veters, stevige hiel en van een slijtvaste zool ........maar sneller lopen is er nooit van gekomen.........gewoon geen zin....