Een eenvoudig woninkje aan de Heilige Geestweg. De straat , onderdeel van de zo genoemde "Pijpenbuurt", toont een zonovergoten laantje, een romantisch dorpsgezicht. Langzamerhand raken de huisjes in verval en komt er een bordje op met "Onbewoonbaar Verklaarde Woning". Tot tenslotte, in 1972 de sloop komt en ook de tegenovergelegen gelegen panden met de grond gelijk worden gemaakt. Het interieur van de afbraakwoninkjes vormen een ontroerende illustratie aan een lang vervlogen tijd. Wat blijft er over van een lang leven? Ontdek het zelf: Een klomp met een zeiltje, een volle krantenhanger, een petroleumstelletje, een kacheltje, koffiebus, een groenterasp ...en vele andere waardevolle zaken....een lantaarn en een glanzende beker.....een zwijgend eerbetoon aan al die vrijwilligers die zich dagelijks inzetten voor het bewaren van al die beelden .....geschiedenis van mensenlevens mogelijke gemaakt door Beeldbank Leiden, dank voor al die prachtige herinneringen!
Ome Jan
Zou u het tweede deurtje vanaf de linkerkant binnengaan dan stond u midden in het huisje van Ome Jan (1874-1958), kruidenzoeker van beroep. Misschien werd er ook wel eens een haasje of konijntje verschalkt, gevangen in één van de Noordwijkse landerijen. Het huisje: Door de voordeur naar binnen was gereserveerd voor de notabelen zoals Mijnheer Kapelaan. 'Gewoon' bezoek kwam achterom, via de achterdeur die nooit op slot ging. Zo kwam je in het hart van het huis, klompenhok annex keukentje. Een pomp voor vers water en een altijd brandend petroleumstelletje. Daarop het zachtjes pruttelend keteltje met warm water.
Hij mocht graag over zijn belevenissen vertellen. Spannende verhalen. Over planten en dieren, vogels en vossenstreken, de duinen en andere avonturen van de natuur. Ome Jan kende ze allemaal. Als goede raad bij het afscheid riep hij ons na: "En zeg maar dat Oome Jan je werken geleerd heeft!"< Maar dat was misschien nu juist wel zijn zwakke plek want als we die regel thuis herriepen, klonk er een smakelijk gelach met....".nou dan kom je er wel!"
Hij mocht graag over zijn belevenissen vertellen. Spannende verhalen. Over planten en dieren, vogels en vossenstreken, de duinen en andere avonturen van de natuur. Ome Jan kende ze allemaal. Als goede raad bij het afscheid riep hij ons na: "En zeg maar dat Oome Jan je werken geleerd heeft!"< Maar dat was misschien nu juist wel zijn zwakke plek want als we die regel thuis herriepen, klonk er een smakelijk gelach met....".nou dan kom je er wel!"
