De Competitie, Noordwijk 17 september

Ach, u kent Noordwijkse Huizen  wel een beetje, dol op het bladeren in oude tijdschriften met maar één onderwerp in gedachten...NOORDWIJK. Lekker leesbaar zijn de columns van Tartuffe....of je er bij bent! Albert Hendrik Magdalus Meerum Terwogt, Die  man  had dan ook verstand van zaken, was een bekwaam sportjournalist met veel kennis van de wielersport en was als voetbalscheidsrechter actief. Vandaag maar twee stukje uit de vergetelheid gehaald......ben benieuwd naar uw mening over  deze tennis - impressies........

SPORT IN BEELD  18 juli 1932

DAGBOEK VAN EEN LEEK

Dinsdag II Juli: Naar Noordwijk. Ik houd wel van zoo'n internationaal tornooi. En het is er altijd goed geregeld. Daar hapert nooit wat aan. Alle groote mannen waren weer present en de belangstelling voor tennis bleek nog altijd grooter dan voor het nieuwe gokspelletje, dat nu ook al Noordwijk gemaakt heeft tot een wereldbadplaats. Want, in trouwe, men kan desnoods een badplaats hebben zonder zeewater, zonder duinen en zonder strand, maar men moet toch kunnen gokken en er moet een bar zijn en een dansvloertje en mondaine meisjes en dito getrouwde vrouwtjes; ondeugend genoeg, om het ons mannen gezellig te maken in dit toch al zoo sombere leven.

 Ik sprak over het nieuwe tennistoilet van mevrouw Whittingstall en ik hoorde er alom enthousiast over spreken. Alleen mijn vriend Vreedenburgh had bezwaren. Hij vond het indecent. Ik begreep hem nietal te best, maar ik geloof, dat hij er meer achter zoekt dan er achterzit. Ik heb tegen geen enkel tennistoilet bezwaar als alleen die vrouwen het maar dragen die het kunnen dragen. Ik heb eens een dikbuikig heertje gezien met een vreeselijk kaal hoofd, met veel te korte beentjes en met griezelige armpjes; hij liep in plus-fours. Ziet, dat kan niet. Maar zoo moet de vrouw voor zichzelve ook uitmaken, wat ze kan hebben, wat ze kan dragen.

Het toilet der vrouw moet altijd verrassen, opbeuren en opfleuren. Het moet een belofte zijn. Ik denk altijd maar aan de gulden woorden van den ouden chansonnier van het Montmarte, Xavier Privas die zoo heerlijk kon zingen:

Sous la mousseline de ton corsage blanc 

Mon amour devine un trésor charmant. 

Zoo moet het toilet der vrouw zijn een verlokkende belofte.

Zoover zijn we op Noordwijk nog niet, hoewel er meisjes rondloopen, die waard zijn vereeuwigd te worden in een album, der schoonheid gewijd.

Tartuffe [= Albert Hendrik Magdalus Meerum Terwogt, (1883-1960)]

 Als het te Noordwijk regent

„Doe je voor ons ook nog wat aan Noordwijk-tennis — Max", stond op het kattebelletje dat ik van den redacteur-secretaris van „de Revue" thuis kreeg en daar ik Zaterdag en Zondag andere journalistieke plichten te vervullen had, waagde ik mijn Donderdagmiddag er aan om te Noordwijkaan-Zee, dat gedistingueerde badplaatsje, waar reeds zoovele tennissterren aan het badseizoen meerdere luister door hun aanwezigheid hebben bijgezet, indrukken voor een tennis-bijdrage voor ,de Revue" op te doen.

Een grauwe lucht in Leiden, een gierende wind rond de tram, welke me naar Noordwijk brengt, een motregen bij het uitstappen in het plaatsje zelf. Een regenjas, twee handen aan je hoed, een fiksche stap, het Casino is gelukkig niet ver. Twee portiers en een bureaulist aan den ingang van de gronden van de Noordwijksche Sportvereeniging. De laatstgenoemde employé vraagt hoopvol of ik de eerste betalende bezoeker — helaas worden geen cadeaux uitgereikt — zal worden, doch ik moet hem teleurstellen.

Ik passeer nog twee controleurs en zie in de verte een gebouwtje met een tiental daarin wegschuilende ballenjongens met hun „chef". Zielig vallen de regendruppels van de scoringborden naar beneden. Timmer—Karsten, Belzer —Adamoff staat onder meer op het programma. Linksaf en ik ben in de gezellige zalen van het Casino, waar alle spelers samenhokken en in plaats van tennis natuurlijk bridge wordt gespeeld. In de verte tokkelt een piano ,J can 't give you anything but love, baby" — bet is een oude melodie, die immer aardig blijft. En hij wordt goed gespeeld ook. Andere melodieën volgen, allemaal van die prettige, in het gehoor liggende liedjes, waar je met zoo'n genoegen naar kunt luisteren. Aan tennissen denkt niemand meer; de gezelligheid binnenskamers, vlotte gesprekken, goede en slechte kaarten, kopjes thee, de uitbundige vroolijkheid van de tafel der Leidsche studenten, die een of ander mysterieus spel spelen, brengen de zon binnenshuis, waar hij buiten zulke wanhopige pogingen doet om door het wolkendek heen te dringen. Dat is ook een wedstrijd: de zon leidt twee minuten, doch moet zich dan weer overhaast terugtrekken, komt weer terug, wordt voor de tweede maal op de vlucht geslagen, tot... . omstreeks zes uur een verhuild zonnetje — het had zijn zin niet kunnen krijgen — schuchter doorbreekt en de huiselijke tennissers overhaast kleeren uit- en aanschieten, rackets en ballen pakken en de banen bevolken.

Wordt het toch weer gezellig in de fraaie sportplaats Noordwijk, accomodatie helemaal comfortabel, wat kost het nu helemaal.....50 euro per ton aan plaatselijke on(T)roerendgoedbelasting verhoging......er graag voor over heeft u dat natuurlijk voor uw eigenste Papendal  aan de Duinwetering, Maar het verdere vertier lijkt verder ver te zoeken.  Net  als de inkomsten daaruit. De droom  van  de danspaleizen  uit de jeugd van die swingende jaren dertig van de vorige eeuw...hoe  moet het ook alweer......