De aflevering van vandaag brengt u terug naar de vreselijke storm van oktober 1869 die verschrikkelijk veel schade bracht aan de zeevisserij. Ten koste van veel mensenlevens. Met behulp van de plaatjes uit de plaatjescollectie van Erfgoed Noordwijk wordt u het verhaal aanschouwelijk onder ogen gebracht. Noordwijk op zijn echtst! Lang voor het gefortuneerde deel van de bevolking van Europabezit nam van het Noordwijkse duin- en strand gebied lagen er de bootjes waarmee de mannen de kost verdienden voor vrouw en kinderen.
Ach, het verhaal vertelt zichzelf: Het schip, de bom, verlaat de plaats waar hij in gereedheid werd gebracht voor de reis, wordt op het strand voor vertrek uitgerust met de bij de rederij aangemonsterde bemanning, voorzien van leeftocht en gereedschap, en vertrekt naar zee. Behouden vaart. Niet altijd komt het schip behouden thuis. Niet de bom van Jacob Vink. Zijn gezin blijft vaderloos en zonder inkomsten achter. De vrouwen moet in hun eigen onderhoud en in dat van haar kinderen voorzien. Sprokkelen brandhout of jutgoederen op het strand en maken de huizen schoon van de notabelen die hun dan een aalmoes geven met een bijdrage aan het Zeerampen Fonds. En als de zee dan weer iets kalmer is, gaan de mannen terug de zee op. Vangen een visje en verkopen het voor 12 gulden de twintig.
DE VIS WORDT DUUR BETAALD !
Twee bootjes varen uit die dag in een onstuimige zee. De vrouwen wachten in angstige spanning. Met levensgevaar uitzeilen in een stormachtige zee, terugkeren met een snees schelvissen waarvan de afslag 's avonds aan het strand door de dorpsafslager Klaas van de Meulen. Opbrengst voor de 20 visjes is 12 gulden. Een uitzonderlijk goede marktprijs! "Men kan dit hier wel als een zeldzaamheid aanmerken"!
