Noordwijk, de plaats waar zelfs het ONMOGELIJKE mogelijk is.....

Weense wals in Noordwijk
Bron
"Onderscheidingen". "De Telegraaf". Amsterdam, 30-03-1993.

In de republiek Oostenrijk is de adel officieel al lang geleden afgeschaft, maar de nostalgie naar de tijd van keizer Franz Josef blijft.
Uiteindelijk was het de Oostenrijkse adel die het Weense bal adopteerde en de beroemde Weense Wals maakte tot wat die op de dag van vandaag nog is. Ruim 500 gasten waren zaterdagavond naar Huis ter Duin in Noordwijk gekomen, om in volle glorie de Weense sfeer van weleer te proeven. Het was de dertigste keer dat dit bal werd gehouden. De Oostenrijkse ambassadeur dr. Otto Maschke in Den Haag is beschermheer. Tot 1991 werd het door de Vereniging Nederland-Oostenrijk georganiseerd. Nadien is de vereniging in een stichting ondergebracht. „Maar wij hebben er allemaal hard aan gewerkt," zei de bruingebrande handelsraad van de Oostenrijkse ambassade Carl baron Weigelsperg die net terug is van een geslaagde golf-vakantie in Zuid-Afrika.

Onderscheidingen

Voorafgaande aan het bal werd er een receptie voor VlP's gehouden en daar ontmoette JanWillem ter Braak, directeur van het Kurhaus in Scheveningen, de Oostenrijkse consul-generaal in Amsterdam Willem Schoemaker die op zijn wit smokingjasje twaalf lintjes droeg. „Zijn dit uw wijn-onderscheidingen?" vroeg Jan Willem aan Schoemaker die vanwege zijn verzetsverleden rijkelijk gedecoreerd is. Jan Willem ter Braak zei, dat hij was komen kijken of dit bal misschien toch nog in het Kurhaus gehouden kan worden. Daar was het uiteindelijk begonnen voordat het een rondzwervend bestaan ging leiden met locaties als het Amsterdam Hilton, Sonesta hotel, het Concertgebouw in Amsterdam en de Stadsgehoorzaal in Leiden. Maar met die plannen was de burgemeester van Noordwijk drs. Hans van der Sluijs het absoluut niet eens. „Het bal moet niet ieder jaar verplaatst worden. Het is uitstekend hier. Scheveningen 1993 is een gruwel. Het was nog een andere sfeer toen ik 19 jaar geleden voor het eerst het bal meemaakte, juist in het Kurhaus omdat mijn vriendin toen debutante was." De nieuwe voorzitter van de SOS-kinderdorpen Nederland drs. David Vriesendorp vertelde dat Freddy Heineken een paar dagen achter zijn toetsenbord was gaan zitten en een kinderlied voor de SOS gecomponeerd had. Deze compositie zal hij binnenkort aan de kinderdorpen aanbieden. „Jan des Bouvrie heeft een poppenhuis ontworpen en Marjeska Metz een kinderstoel. „Meer meubels die wij kunnen veilen zijn ontworpen door Patty Harpenau, Astrid Engels en Aad Veldhoen," aldus David. Hij was er niet zeker van of het Bal der Oostenrijkers dit keer iets zou overhouden om aan de kinderdorpen te kunnen schenken. Zonder sponsors had dit bal het ook niet gered en zeker niet zonder hulp uit Wenen, die balavonden van New Vork tot Dubai sponsort. Hoofd sponsor was lingeriezaak Triumph en de overal aanwezige kristalfabriek Swarovski. Onder de 34 debutantes waren er nog wat mooie namen te vinden zoals Edelgard barones van Utenhove, jkvr. Henriette van Vredenburch en de baronnen Cuno van derFeltzen Carel de Loë. De oude Hofdansmeester Eddy Kuypers, die altijd de dansen met het „Jungdamen en Jungherrenkomitee" instudeerde is vorig jaar overleden en dansschool Ruby Dorany heeft zijn taak overgenomen. Tegen 5 uur 's ochtends verlieten de laatste gasten het bal, dat werd opgefleurd door de sprankelende tonen van het Jugend & Stil Orkest uit Wenen.






"Onderscheidingen". "De Telegraaf". Amsterdam, 30-03-1993. Geraadpleegd op Delpher op 09-08-2019, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010691876:mpeg21:a0337

Geluk bij een Ongeluk Erich Maria Remarque Strandt in Noordwijk

Erich Maria Remarque

Erich Maria Remarque (pseudoniem van Erich Paul Remark) (Osnabrück, 22 juni 1898 – Locarno, 25 september 1970) met zijn eerste vrouw Jutta Ilse "Peter" Zambona [Jeanne Zamboul) waarmee hij tot twee keer toe in het huwelijk trad u kunt nog meer foto's van hem bewonderen. In 1931 veroorzaakt hij een aanrijding op de Rijnsburgerweg bij Leiden. Hoewel hij de pers liever ontwijkt slaagt een journalist erin hem tijdens zijn verblijf in Noordwijk te interviewen. Hij komt in dit interview in het Vaderland van 14 juli 1931 aan het woord over zijn boek Im Westen nichts neues en over Noordwijk waar hij graag verblijft.

Hier volgt de tekst:

Op bezoek bij 

Erich Maria Remarque 

Onze Leidsche correspondent schrijft ons: 

ERICH REMARQUE,

Ons vermoeden, dat Erich Maria Remarque, die jongstleden Vrijdag op den Rijnsburgerweg te Leiden een klein ongeval met zijn auto heeft gehad, tijdelijk zijn tenten in de nabijheid der Sleutelstad zou opgeslagen hebben, is juist gebleken. Onder de vele verzinsels, die omtrent den beroemden schrijver van lm Westen nichts Neues de ronde doen, behoort ook het ver» haaltje, dat hij voor een journalist schier ongenaakbaar zou zijn. De eerste pogingen, die wij deden om, achter zijn tijdelijke verblijfplaats te komen, wezen ook wel in die richting: de Leidsche politie weigerde hardnekkig zijn adres, haar bekend dank zij bovengenoemd ongeval, op te geven, omdat zij meende daarmede in den geest van den schrijver te handelen; zijn rust mocht volgens haar in zijn vacantie niet gestoord worden.

Hoe geheel anders echter was de ontvangst die ons te beurt viel, toen wij eenige uren na ons vergeefsch pogen bij de Leidsche rustbewaarders ons bij den heer Remarque aan meldden.

Hij was Vrijdag onder weg naar zijn huidige verblijfplaats Noordwijk aan Zee, had zeer lang achter het stuur gezeten, keek vermoeid uit het portier van zijn Lanciawagen, sloeg daar door geen acht op den vluchtheuvel op den Rijnsburgerweg en botste tegen een lantaarnpaal op. Mevrouw Remarque was in zijn gezelschap, maar die was evenmin als de schrijver zelf erg geschrokken. Hij rijdt zeer veel auto, doch heelt zelden een ongeval; dit was het eerste gedurende de laatste twee jaar. Wij hadden inmiddels een plaatsje gevonden op het terras van een der grootste hotels te Noordwijk.

Remarque ziet er niet naar uit, alsof hij de verschrikkingen van den oorlog van zoo nabij heeft meegeleefd: het is een knappe, jong uitziende rustige man. met een paar heldere vriendelijke oogen, bovendien een aangenaam causeur, wien alle pose of gemaaktheid absoluut vreemd is. Hij is, zooals men weet, op het oogenblik drie en dertig jaar. Veel behoefden wij zelf niet te vragen. Remarque. die zelf ook journalistieke arbeid heeft verricht, maakte het ons zeer gemakkelijk. Hij wist precies wat wij gaarne wilden weten en verklaarde zich bereid op onze vragen zoo uitvoerig mogelijk te antwoorden. „Ja," aldus onze gastheer, „over Im Westen nichts Neues valt niet veel nieuws meer te vertellen. Op het oogenblik zijn er alleen in Duitschland al meer dan een millioen exemplaren van verschenen. Het is een fout, dat men, en vooral mijn tegenstanders, wil beweren, dat ik van den aanvang af wel geweten zou hebben welk een succes ik met dat boek zou behalen. Hoe ik er toe gekomen ben het boek te schrijven? Och, dat is zoo van zelf gekomen. Ik heb er veel over nagedacht, veel met mijn kameraden over mijn plannen voor het boek gesproken en toen ik er aan begon, was het in zes weken klaar. Doordat tien jaar sedert den oorlog waren verloopen. heb ik alle bijzaken weggelaten, en datgene wat het sterkst in mijn geheugen is blijven voortleven in mijn boek verwerkt. Niemand meer dan ik was over het succes van het boek verrast, maar u moet niet vergeten, dat niet altijd die boeken het meest succes hebben, die het best geschreven zijn. Er zijn over den oorlog zeer vele boeken geschreven en daar onder zijn enkele zeer goede.

Hier werd ons onderhoud onderbroken door de komst van een keurig aangekleed Duitsch jochie, die om de handteekening van den heer Remarque kwam bedelen. Daar wilde onze gastheer voorloopig niets van weten. Hij zal er eens over nadenken. Voor drie jaar, aldus praatte hij door. bekommerde zich niemand om mijn handteekening. Ik ben nog precies dezelfde gebleven als voor drie jaar. en nu wil iedereen mijn handteekening hebben. Wel heel duidelijk liet de heer Remarque blijken, dat hij wars is van alle vleierij of huldebetoon. Vóór alle, is hij er op uit zichzelf te blijven en zich door niets en niemand te laten beïnvloeden. Een onderhoud als dit, aldus onze gastheer, valt mij soms moeilijk, eenerzijds wil ik niet onvriendelijk zijn door te weigeren, ik ben overigens zeer goed met de taak van een courant op de hoogte, heb daar zelfs ook verplichtingen aan maar anderzijds ben ik zoo bang. dat men mijn bereidverklaring om een onderhoud toe te staan verkeerd uitlegt. Ik wil niet behooren tot hen, die zich op een voetstuk plaatsen en zich dan genadiglijk tot het geven van een interview willen leenen. Laten we dan als gewone persmenschen onder elkaar liever een gewoon vriendschappelijk gesprek hebben.

Ja. m 'n tweede boek heb ik in hoofdzaak in Holland geschreven. Ik heb er twee jaar over gedaan; dan eens was ik in Duitschland. dikwijls in kleine plaatsjes aan de Duitsch Hollandsche grens, vaak ook in een of ander klein plaatsje aan het Noordzeestrand. Dat tweede boek te schrijven was buitengewoon moeilijk, want gelet op het succes van lm Westen nichts Neues, thans meer een wereldbeschouwing geworden dan een boek kon het niet anders of men zou van mijn tweede boek Der Weg zurück zeggen, dat het niet zoo mooi was als het eerste. Het ligt in mijn bedoeling dit tweede boek nog door een derde te laten volgen. Wanneer dit klaar is weet ik zelf nog niet. Trouwens dit derde deel sluit geheel bij het tweede boek aan. Het zal behandelen het begrip en de waarde van den arbeid, de levensvreugde der menschen, die zich weer in het leven terug vinden. Men heeft mij wel eens voor een pessimist uitgemaakt: dit is echter onjuist. In lm Westen nichts Neues heb ik gepoogd het menschclijke in den mensch, die steeds den dood voor oogen heeft, te schilderen. Men heelt onder de vele onwaarheden, die over dit boek ten beste zijn gegeven, gezegd, dat het een tendens-roman zou zijn. Dit is beslist onjuist. Van het oogenblik af, dat een tendens in een boek wordt gelegd, dan gaat er iets van de stuwende kracht en van het eigen inzicht van den schrijver verloren. Im Westen nichts Neues is van het begin af tot het einde waar. Men heeft wel getracht hier en daar op onjuistheden te wijzen, maar tegenover elk van dergelijke beweringen heb ik honderden en honderden brieven ontvangen die alle getuigden, dat het zoo en niet anders was.

Critieken over mijn boeken lees ik haast nooit. Van de vele critieken over Im Westen nichts Neues heb ik er ten hoogste tien of twaalf gelezen en dan bij voorkeur nog die, welke afbrekend waren. Er bestaat geen enkele criticus zoo scherp als ik zelf over mijn eigen werk. Ik weet heel goed wat wel en wat niet goed is van wat ik geschreven heb.

— Over Im Westen nichts Neues bent U dan toch wel tevreden?

O neen, ik zou het nog scherper hebben willen zeggen; het is nog veel te zwak en ik kan me voorstellen, dat er schrijvers zijn, die nog scherper de verschrikkingen van den oorlog zullen beschrijven dan ik deed. Ik zou een partijboek geschreven hebben? Ook dat is onwaar; ieder mensch is ten slotte tegen den oorlog gekant Ik heb slechts het zuiver menschelijke beschreven en dat wordt door den mensch van alle landen op dezelfde wijze aangevoeld en begrepen. Ook het derde boek zal vermoedelijk in Holland worden geschreven. — Heeft Holland iets wat U in het bijzonder aantrekt? '

Zeer zeker; de juiste reden weet ik niet, maar ik voel mij tot dit land aangetrokken, vermoe» delijk omdat het zooveel overeenkomst heeft met mijn geboorteland Oost-Friesland dicht bij de Hollandsche grens, met Meppen enz.

Er gaat van uw land een weldadige rust uit, waardoor het prettig is hier te werken. Met mijn auto ga ik overal heen — achter elkaar de elfhonderd kilometer van Berlijn naar Parijs — ik heb overal getracht te werken, maar in Holland bevalt het mij 't beste. Ik heb het wel gehad, dat ik in Berlijn was, achter het stuur ging zitten om een dag of drie in Holland door te brengen. Het laatste jaar ben ik wel tien keer in Holland geweest. Op mijn laatsten tocht heb ik vooral het prachtig landschap tusschen Utrecht en Leiden bewonderd.

Met mijn derde boek ben ik nog niet begonen, maar ik wil trachten steeds beter werk te leveren. Als ik een boek af heb en het is gedrukt, dan lees ik er nooit meer in; misschien nog eens over tien jaar. Maar als een boek klaar is dan beschouw ik het voor mij als geëindigd; wil dan alleen trachten een' nog beter boek te schrijven:' Mevrouw Remarque die even kennis was komen maken, was reeds naar het strand gegaan; wij wilden niet langer beslag op haar echtgenoot leggen.

Noordwijkse Huizen: Een Vorstelijke Prent

H. M. de Koningin-Moeder te Noordwijk.

(Bron: Het nieuws van den dag : kleine courant:20-04-1914)

Onze correspondent schrijft ons: 't Schijnt voor Noordwijk de week van veel maar ook van hoog bezoek te zijn. Genoot ons dorp Donderdag de hoogste eer, bezocht te worden door H. M. de Koningin, Zaterdagmiddag tusschen 3 en 4 uur reed de koninklijke auto wederom den Pickéweg af naar Noordwijk aan Zee. Ditmaal zat daar ook de Koningin-Moeder in met klein gevolg H. M. stapte bij den Koepelweg insgelijks uit den auto, om wandelend te genieten van het onvergelijkelijk schoon panorama over de steeds in kleurenrijkdom toenemende bollenvelden. Nadat H. M. op haar gemak de velden bekeken had, steeg zij weer in den auto en verliet ons dorp in de richting Haarlem.

Trouwe lezers.........kijkt u in de loop van de week nog even naar een volgende aflevering van de  Blog Noordwijkse Huizen!!! Doen! U wordt er beslist ontzettend blij van..........

 

Prachtige Noordwijkers, Arie en Nico Meeuwenoord

De Competitie, Noordwijk 26 september, Vergane Glorie, van Nieuw naar Slooppand

Het gaat zoals het gaat me die dingen........je zit gezellig aan een bakkie en dan zegt er iemand, waar is Nico Meeuwenoord eigenlijk gebleven,,,,,zie hem nooit meer, en dan is er altijd weer iemand in het gezelschap die roept.......pas nog gezien! Hij maakt het naar omstandigheden wel maar woont niemand in Noordwijk.......en ongetwijfeld zullen Nico's oren warm zijn aangelopen, want er gingen heel wat mooie herinneringen aan mooi Nico over tafel......prachtig. Kunnen  deze afleveringen ook nog wel bij! Groeten van ons allemaal Nico, het ga je goed!

Manege Meeuwenoord Vergane Glorie

" Arie Meeuwenoord stond op een late zonnige augustusmorgen bij zijn "stallenbouwval"aan de Noordzeestraat achter hotel "Noordzee" tevreden glimlachend....." De eerste zin voor de geschiedschrijving van de Manege Meeuwenoord wordt u hierbij in de schoot geworpen.....of beter nog: zullen we er een roman van maken.  Ontembare paarden, tembare mannen en schoonheden van vrouwen: Wild West in de Noord. De film is er al: doen hoor, die boeken......bestsellers, stuk voor stuk!

.

 Elisabeth Taylor, Mia Farrow, een receptie in het Casino, slipjachten (waarbij alleen die met paarden worden bedoeld), zondagruiters en paardedieven.........de hele grote vakantie gaan we er aan besteden, aan die boeken, volg ons op E-Book.

 Maar dan tot slot het roemloze einde.  Manege Meeuwenoord, opnieuw een bouwval in de Noord. Waar zelfs de duinwandelingen niet meer van start gaan. Wat doet Noordwijk toch met die attracties die iets toevoegen aan haar status van badplaats. Afschoffelen dat is duidelijk? Willen we het anders?

Hallo Allemaal.......wat jammer nou........van die manege........
écht jammer........waar is het nu toch zo fout gegaan met die uiterst populaire locatie naast de trimbaan.....u krijgt het overzicht hier nog een keertje in de herhaling......
Het komst vast allemaal weer goed......Hallo Allemaal.......

Prachtige Noordwijkers, Dirk en Jan Bedijn

Nog even een paar prachtige knipseltjes:

prachtige Noordwijkers in beeld en

met hun trotse nageslacht dat vol respect terugdenkt

aan hun grootouders.......kan het mooier?

Vandaag uit "mijn Noordwijkse Afkomst" overgenomen:

Dirk, Gerrit en Jan Bedijn.

Vandaag weer een paar prachtige knipseltjes uit de krant over een Noordwijkse Familie, bekend van de schilderijen, de bomschuitjes op schaal, de visvangst en de visventerij en de badmannennering, om maar een paar veel bezongen Noordwijkse beroepen te noemen. Prachtige mensen allemaal. Onder de aandacht van uw 'Afkomst' gebracht door de zoon van Dirk Bedijn, genealoog Jan, die met zijn enthousiasme voor de genealogie mij ooit op het spoor van mijn voorouders zette. Goeie Jan is er niet meer maar het valt te hopen dat zijn moeizaam in het Haagse Rijksarchief met de hand overgeschreven Noordwijkse doopboeken een goede bestemming hebben gevonden. Bij deze dus hulde aan een pré-digitale onderzoeker.

De Slimste Mens van Nederland Lacht U Toe vanuit Noordwijk

Sander Schimmelpenninck en Thijs Zonneveld Mag ik even?
Ben al heel lang bezig terug  te komen in de Blog Noordwijkse Huizen, maar een drie maanden durende rondrit langs een aantal ziekenhuizen van Leiden tot aan het uiterste puntje Den Haag lieten alle mooie plannen stranden.............maar we doen ons best. Misschien weet u ook wat leuks te melden.......spaart weer conditie!

In de olijke rakker op de TOP afbeelding herkennen U én Noordwijkse Huizen "DE SLIMSTE MENS" tijdens een dagelijks toertje Zee Om, in de Zuid gesignaleerd aan de voet van het prachtige 'Marezate'. De gezamenlijke conclusie luidt , "Dat is 'm echt hoor!" En de naam Zonneveld is vaak in de Noordwijkse historie terug te vinden, rijke reders en ooit als de kastelein in een prachtige herberg voorzien van een Kolfbaan met als prachtige titel  Het Land van Belofte  vindt u moeiteloos terug in de blog Noordwijkse Huizen. En Thijs Zonneveld is zeker ook geen onbekende van U. En, heel herkenbaar ( gebaseerd op zelfkennis ( "Nosce te Ipsum") geven ze met verbeten koppen blijk van niet tegen hun verlies te kunnen niet eens bij een simpel spelletje om de eerbestrijden. Knappe koppen met veel durf en ideeën. Kan er zo ontzettend van genieten die talenten.......

Een Greep uit de Blog Noordwijkse Villas

In de Herfst Editie van de Blauwdotter nummer 180 op bladzijde 27 treft u van de hand van Peter Mulder een artikel aan getiteld : EEN GREEP IN DE GEMEENTEKAS het verslag aan ven de teloorgang van een Noordwijkse winkelier..........een welkome aanvulling, lees nog even de blogs na van het nog jonge vorige jaar 2017.
Klik ook nog even door naar  al die oude afleveringen:

Het begin!

Kwajongens!

Kruidenier!

Geen chocola van te maken!

Veel plezier met het lezen van de blog Noordwijkse Huizen........

zaterdag 21 januari 2017