De mooiste - op 1 ná - van de Zuid-Boulevard -dat is mijn mening- was Villa Zonneheuvel. Weinig is over haar bekend. Zelfs de naam levert twijfel op. Maar zonnig was ze. De villa was opgetrokken in vrolijk geel metselwerk en omgeven door serres, luikjes en dakkapelletjes.
De tuin grensde aan het sanatorium 'Sole Mio' . Kinderen mochten daar niet op bezoek naar binnen. Gevolg, we mochten wel eens een half uurtje buiten wachten tot het bezoek was afgelopen. Ongehoorzaam negeerden wij kinderen wel eens het verbod om het terras te verlaten, maar dwaalden toch af, richting bramen zoeken, spelen bij Zonneheuvel of zelfs wel eens naar een strandafgang. De op het geschonden vertrouwen volgende straf -helemaal niet meer mee mogen- hield ons in bedwang. De volgende keer bleven we op het terras en zwaaiden trouw naar de patiënt hoog boven ons. Gevangen achter de zon spiegelende ruit. Dag pa! Tot gauw!