donderdag 11 september 2008

Landgoed Dyckenburch


Vandaag een beetje vreemde eend in de bijt: Een Landgoed; de ligging tegenover "De Eendjes" in ...Noordwijkerhout. Een grensgeval maar gevoelsmatig toch een Noordwijkse aangelegenheid. Zeker wat betreft de huidige eigenaar die kosten nog moeite gespaard heeft om van de vervallen villa een echt Landgoed te maken. Wat maakt die ligging ook uit, over een aantal jaren zijn we allemaal Groot Hillegommer of dito Teylinger en rijp voor aanwijzing tot monument.
Over de geschiedenis van Dijk en Burg verscheen vorig jaar het boek "De historie van Dyckenburch, de geschiedenis van de buitenplaatsen aan het Westeinde".
Alles is al door Profs beschreven en onderzocht dus ik ga me het vandaag maar eens heel gemakkelijk maken. Ik citeer Open Monumenten:
"22. Landgoed Dyckenburch, Westeinde 82 Noordwijkerhout
Tussen Noordwijk en Noordwijkerhout ontstonden in de 17e eeuw buitenplaatsen langs het Westeinde. Rijke patriciërs verbouwden de boerderijen tot buitenplaatsen met meer of minder allure en met namen als Dyckenburch, Hofwyck en Vijverbeeck.Tegenwoordig herinnert bijna niets meer aan die grandeur. De meeste buitens zijn gesloopt en de gronden zijn veranderd in vruchtbare bollenvelden. Alleen ‘Dyckenburch’ bleef behouden: eerst als hotel en camping , maar sinds kort weer als landhuis met een nieuwe toekomst.
Het grondgebied van ‘Dyckenburch’ is thans 9 ha.groot en is verder gelegen tussen de Noordwijkse Northgodreef en het Noordwijkerhoutse Westeinde, de Hoogweg en de Gooweg.
De laatste restauratie van het pand Dyckenburch is groots aangepakt: begonnen in november 2001 Architect Marco Bruynes uit Nieuwkoop en Bouwbedrijf Van Kampen uit Voorhout hebben er jarenlang hun handen vol aan gehad. Er was erg veel achterstallig onderhoud aan het pand en ook bouwkundig moest er veel gebeuren. In de zomer van 2006 was het werk voltooid en Dyckenburch in oude luister hersteld", dat is keurig gesproken, daar hoeft niets aan te worden toegevoegd!
Alleen, ik kon het niet laten, heb er af en toe een kleinigheidje tussen geplakt.


(Het verhaal over Johan Valckenaar is zonder verdere aanduiding toegestuurd.....helaas dus zonder verder bronvermelding hier opgenomen)
De latere bewoner van Meer en Bosch in Heemstede Johan Valckenaar schijn ook enige tijd bewoner van Dijk en Burg te zijn geweest voordat hij in 1805 van zekere Certon  Meer en Bosch koopt, groot 30 morgen, aan de staatsman en geleerde mr. Johan Valckenaar uit Leiden. Tegelijk met o.a. een boerenwoning, 5 huizen en weiland ten noorden van de kerk, een geestland, een stuk weiland met moestuin en bos van de gewezen hofstede Valkenburg. In totaliteit voor ƒ32.000,-.
Johan Valckenaer (1759-1821) op een anoniem schilderij uit 1799 (RKD-Den Haag)
Johan Valckenaer (1759-1821) op een anoniem schilderij uit 1799 (RKD-Den Haag)
1810  Johan Valckenaar verkoopt Meer en Bosch  voor ƒ 5000,- evenals grond en erven van 5 woonhuizen voor ƒ 12.100,- aan de Amsterdamse koopman David du Bois.
In 1801 kwam hij in Nederland terug, en thans voor
altijd. Bij de veranderde staatkundige omstandigheden was
zijn poHtieke rol uitgespeeld. Wel dacht Sohimnnelpennink,
bij zijne verheffing tot raadpensionaris, er aan om hem
een ministerie aan te bieden, doch Nederland- was .destijds
reeds te zeer onder Fransche invloeden dan dat hij hierin
de vrije hand zou hebben. De feitelijke machthebber
was Talleyrand te Parijs, en deze was van zulk een
benoeming niet gediend. Doch zoo Valckenaer in de staat-
kunde al „achter de bank" werd geschoven, zijn aard'
leende zich niet tot stilzitten. Hij had de buitenplaats
„Dijkenburg" bij Noordwijk gekocht, die hij langzamerhand,
vooral door aankoop van de „Leeuwenhorst," tot een
vrij aanzienHj'ke bezitting uitbreidde. Daar kon men den
gewezen diplomaat aan *t werk zien, *s zomers en 's winters,
de verschillende bedrijven van den landbouw en de boom-
kweekerij besturende. Later kocht hij* „Meer en Bosch"
bij Heemstede (tegenwoordig een gesticht voor lijders aan
vallende ziekte), waar hij zich in 1805 metterwoon vestigde,
en opnieuw den heerenboer uithing. Tevens, als wilde
hij zijn rusteloozen geest aan meer voedsel helpen, trad